Na een lang, zwaar maar geweldig PeuterFonds weekend op de Hengelsport Outdoor Fair is het zover. Vakantie! Totaal naar de klote stap ik op maandagochtend in de auto om de reis te gaan beginnen. Na twee uur ben ik al genoodzaakt om het stuur over te geven aan Mariëlle. Ondanks dat wij later dan anders zijn vertrokken trek ik het toch niet meer. Het weekend eist zijn tol, en waarschijnlijk het vele bier… Uiteindelijk arriveren wij om 18:30 bij ons Franse huisje. Ik neem niet eens meer de moeite om te voeren maar trek nog wel een koude kletser open. Het huisje is echt geweldig en ook de rivier ziet er goed uit. Ook ben ik positief verrast door het bootje wat voor de deur ligt. Daar moet ik wel wat mee kunnen, maar morgen weer een dag.

 

Een geweldig PeuterFonds weekend op de Outdoor Fair!

 

De volgende dag ga ik met de boot en dieptemeter op pad. De vaargeul ligt op dik 100 meter uit de kant en heeft een diepte van zo’n 8 meter. Ik wordt steeds enthousiaster over de roeiboot en ben van plan om er toch vanuit te gaan vissen. Hierdoor kan ik de vaargeul goed en makkelijk bereiken, ik heb dan ook het plan om mij volledig op deze geul te richten. De verwachting is dat ik minder beet zal krijgen maar hopelijk wel de betere jongens. Het is wel een risico, zeker gezien ik maar een aantal uurtjes per dag zal vissen en deze flinke jongens ook weer niet in grote getale rond zwemmen. Tijdens mijn verkenningstocht gooi ik alvast een grote steen met een boei op 4 meter water en zo’n 40 meter uit de kant. Deze zal dan als eerste anker gaan fungeren. Ook strooi ik 10 kilo bollen in de geul over een breedte van ongeveer 50 meter.

 

Het huisje is echt geweldig en ook de rivier ziet er goed uit

 

De volgende dag ga ik even een uurtje voor anker liggen om te kijken of deze het zal houden met het passeren van de grote schepen en motorboten. Natuurlijk wordt ik bij deze onderneming nauwlettend in de gaten gehouden door de drie dames. Het is schitterend weer en het is niet verkeerd om zo op de rivier te vertoeven. Ondanks de flinke golven, die de boten trekken, gaat het goed. De boot schommelt flink maar het water blijft waar het hoort. Buiten de boot. Eigenlijk gaat het perfect. Ik vaar naar mijn boei en bevestig deze met een haak aan de achterkant van de boot. Voor op de boot laat ik ook een grote steen aan een touw zakken en binnen enkele minuten lig ik voor anker. Vol tevredenheid laat ik weer 7.5 kilo Roasted Nut achter en vaar naar de kant. Het enige waar ik mij zorgen om maak is de weersverwachting. Er wordt nogal wat regen voorspeld en deze zou wel eens roet in het eten kunnen gooien. Gelukkig is het maar een voorspelling en dus nog geen zekerheid.

 

Het is niet verkeerd om zo op de rivier te vertoeven

 

Als de volgende dag nog steeds de zon schijnt kan ik het toch niet laten en ga even met mijn hengels op pad. Over twee dagen gaat het beginnen met regenen en het zou mooi zijn als ik dan al enigszins weet hoe mijn voerplek ervoor staat. Uiteindelijk heb ik toch het gevoel dat het in de tweede week moet gebeuren. Na vier uurtjes heerlijk op mijn domein gedobberd te hebben vaar ik visloos weer naar de oever. Wel laat ik 5 kilo voer achter op mijn plek. Buiten een hoop drukte op het water met boten en een dikke dronken Fransman die mij vanaf de oever iets wijs wil maken, heb ik geen enkele actie gezien. Wel heb ik in de kanten een aantal kleine karpers zien springen. Morgenochtend maar eens vroeg uit de veren om de drukte voor te zijn.

 

Na vier uurtjes heerlijk op mijn domein gedobberd te hebben

 

Dat ik voor Jan Boterletter vroeg mijn bed ben uitgegaan kon ik ook niet vermoeden. Na vier uurtjes vissen keer ik wederom visloos terug naar het huisje en ben toch wel wat teleurgesteld. De frustratie komt pas de dag erna als ik nog steeds niets heb gevangen… Wel ben ik de afgelopen twee dagen blijven voeren. 2.5 kilo in de vaargeul en toch ook maar 2.5 kilo in de kant. En weer volgt er een visloze dag. Alleen is deze wel te verklaren gezien ik niet ben gaan vissen vanwege de vele regen. Eigenlijk was ik bang voor de regenval met de daarop volgende stroming en het afstervend wier. In dit geval put ik er maar hoop uit, ik moet namelijk toch wat…

 

Alleen merken ze wel dat ik een beetje metmijn ziel onder mijn arm loopEigenlijk is de hoop niet eens echt onterecht. Vroeger was het op de Saône namelijk wel vaker het geval. Als Mariëlle het naar haar zin had vanwege het mooie weer en het bakken in de zon, waren mijn vangsten minder. Als het regende had zij het minder gezellig, maar gingen mijn vangsten vooruit en vermaakte ik mij prima. Hoop doet dus leven en dat is wel nodig ook! Doordat ik vissend op een dood spoor zit heb ik meer tijd om ‘leuke’ dingen te doen met de dames. Maar of ik nu echt gezellig ben.., ik doe in ieder geval mijn best. Alleen merken ze wel dat ik een beetje met mijn ziel onder mijn arm loop.

 

Na anderhalve dag regen ga ik toch maar weer op pad. Ik betrap mij erop dat ik eigenlijk niet eens echt zin heb, hoe erg kan het zijn… Ik ga dan ook pas tegen de avond en sla het eten maar een keer over. De rivier is behoorlijk gestegen en ook de stroomsnelheid is toegenomen. Toch is de stroming nog goed hanteerbaar en ga dan ook vanaf de kant vissen. Hierdoor moet ik wel mijn verre hengel uit varen. Na een uurtje krijg ik een zakker op mijn kanthengel, op zo’n 4 meter diepte,  gevolgd door een oploper. Beet! Nog voordat ik contact heb valt de druk weg. Lijn afgesneden… Toch ben ik niet eens echt teleurgesteld want ik heb eindelijk wat leven op de stek. Een half uur nadat ik deze hengel opnieuw heb ingelegd krijg ik weer een beet. Maar nu volle fluiter! Alleen hetzelfde recept, wederom lijn afgesneden… Nu krijg ik er toch wel de balen in maar troost mezelf met het idee dat het die ‘kant’ kleintjes wel zullen zijn. Tijdens het opspoelen van een flink dikke voorslag vertrekt mijn vaargeul hengel! Ik spring de boot in om in ieder geval direct voorbij de viermeter grens te varen. Uiteindelijk weet ik dan mijn eerste vis te vangen. Een lange, dunne maar sterke schub. Een typische Saône karper, 92 cm en 22 pond. Nadat ik beide hengels opnieuw heb ingelegd duurt het misschien een kwartiertje voordat ik weer een run van jewelste krijg op de kant hengel. Maar weer zit deze vast en wordt zelfs mijn voorslag afgesneden… Ondanks dat ik hem toch een aantal metertjes naar links heb verplaatst. Morgen maar eens een andere kant stek zoeken.

 

Een typische Saône karper

 

Inmiddels is het al aardig donker en laat ik het even bij één hengel, vanzelfsprekend de geul hengel. Niet veel later krijg ik ook hier nog een run op! Enigszins teleurgesteld in het formaat zet ik de schub, van ca 16 pond, zo weer uit de boot terug het water in. Ik stop er ook maar mee want het inmiddels donker en ik zit hier niet echt gemakkelijk te vissen. Ik vis vanaf een vlonder en er zitten meer planken niet dan wel op en het verschil tussen wel of geen plank is niet meer te onderscheiden. Maar ik weet genoeg, ze zitten in ieder geval op het voer! Snel pak ik nog even twee zakken boilies uit het huisje en voer het meeste in de vaargeul en een beetje in de kant. Wel makkelijk die verpakte boilies, je rits een zak open en klaar. Is wel anders dan de hele tijd met je voorraad eigengemaakte bollen in de weer te zijn, zodat ze niet zullen schimmelen, of het continu proces van weken en koken van de tijgernoten.

 

Ze zitten duidelijk op het voer

 

In de loop van de middag ga ik vol goede moed weer met mijn beide stokken aan de haal. Alleen duurt het tot aan de schemer eer ik een run op de geul hengel krijg. Terwijl ik de boot in spring gaat ook mijn kant hengel er vandoor. Heb ik weer… Even twijfel ik wat te doen maar ik ga natuurlijk voor de verre stok. Kort daarna stopt de kanthengel met piepen en kan ik mij gelukkig meer focussen op de dril. Deze is van korte duur wat ondanks dat hij uit de vaargeul komt is het toch weer een kleintje. Als ik bij terugkomst direct mijn kant hengel pak is er geen beweging meer in te krijgen. Vast… Wel is het duidelijk dat de gevangen minderjarige duidelijk aan Rolf zijn balletjes heeft liggen sabbelen want de oranje drek spuit eruit. Blijft toch een gevoel van bevrediging geven.

 

Inmiddels wordt het weer donker en krijg ik te horen dat het eten zo op tafel staat. Alle actie die ik heb gekregen is vanaf de schemering, maar de meeste uren heb ik tot nu toe juist voor de schemer gemaakt. Tijdens mijn eerdere vakanties aan de Saône was het juist op de dag het beste tijdstip en niet in de avond. Wat was dat ook alweer met toekomst, garanties en het verleden. Ik rits maar weer een zak open en voer nog wat voordat ik zelf ook aan tafel schuif. Ik zal mij dus toch meer moeten concentreren op de avonduren. Of het nu donker is of niet. Alleen schijnt het morgenavond echt baggerweer te worden met veel regen en flinke onweer. Helaas kom ik wel tot de conclusie dat ik niet het optimale eruit zal kunnen halen. Maar ja, vakantie hé…

 

Wat was dat ook alweer met toekomst, garanties en het verleden

 

Terwijl de bomen bij de buurman de tuin uitwaaien lukt het mij toch om één hengel uit te varen, net voor het onweer. Een kleine 1.5 uur later geeft hij teken van leven. Nu niet meer verrassend dat de schemer al is ingevallen. Hooguit een pond of 18, zelfs een foto vergeet ik te maken, maar het is wel duidelijk dat ze op het voer liggen.

 

Als ik de volgende dag 30 cm water uit de boot sta te scheppen zie ik die van de buurman al op de bodem liggen. Zoveel water is er de afgelopen dagen gevallen. Ik besluit er vol voor te gaan en roei twee hengels richting vaargeul. Geen gemakkelijke opgave want de stroming begint nu echt wel een serieuze vorm aan te nemen. Ook is de rivier weer flink gestegen, het vlondertje waar ik van de week nog op zat te vissen ligt al diep onder water. Uiteindelijk liggen, na drie pogingen, mijn hengels redelijk naar tevredenheid. Ik verspreid de boilies met de katapult over een groot gedeelte want ik heb geen idee waar ze uiteindelijk op de bodem terecht zullen komen. Het bootje leg ik tussen mijn twee hengels in want de vis zal wel gehaald moeten worden. Wel gooi ik een touw met een grote steen in de boot, deze kan ik dan laten zakken tijdens de dril zodat ik niet uiteindelijk ergens bij Lyon uitkom.

 

Het water is weer flink gestegen

 

Het is al bijna donker als ik boven aan de dijk over de rivier aan het turen ben en het er plots op lijkt het of mijn boot op een andere plek ligt. Is de kant nu ineens zoveel langer geworden? Ineens besef ik het… Fuck! De boot is losgeraakt. Snel ren ik naar beneden en ontdoe mij nog wel snel van mijn laarzen voordat ik de rivier in spring. Gelukkig weet ik de boot met dieptemeter en schepnet nog net te pakken te krijgen voordat deze alsnog bij Lyon liggen. Maar als ik erin klim sta ik weer in 30 cm water, hoe kan dit nou weer?

 

Terwijl ik hem aan het leeg scheppen ben zie ik het er zo weer in stromen. Er zit een gat in, waarschijnlijk de grote steen iets te hard de boot in gedeponeerd… Ik ben er klaar mee. Met nog drie dagen te gaan gooi ik de handdoek… en het bijltje er achteraan… Wel trek ik de boot van monsieur nog even de kant op voordat deze straks naast die van de buurman ligt.

 

De volgende dag vraag ik aan de dames om een flink pak kauwgom mee te nemen en weet de boot van monsieur nog provisorisch te maken. Al is het maar om hem drijvend weer over te dragen. Nog even denk ik eraan om de handdoek op te rapen en toch nog een poging te wagen. Alleen uitroeien met de boot is er niet meer bij want echt zeewaardig zal deze niet meer zijn. Vijf minuten nadat ik heb ingegooid heb ik al een boom aan de lijn waar het sprookjesbos jaloers op zou zijn. De rivier is veranderd in een grote modderstroom voorzien van vele bomen die voorbij razen. Ik smijt de handdoek de rivier in en ik sluit definitief het boek. Het vissen is nu echt onmogelijk geworden, en ik weet dat de stroming nog wel een aantal dagen zal aanhouden voordat hij weer af zal zwakken. Wel frustrerend want ik weet dat ze goed op het voer zitten… Ik troost mijzelf met het idee dat wij over een aantal weken weer voor twee weken naar het Franse land gaan, alleen niet om vakantie te vieren!

 

De bomen razen voorbij

 

Helaas is het niet geworden wat ik ervan gehoopt had. Maar ja, ook dat is vakantievissen…

 

Erik Froger

 

Lees hier ook deel 1 en deel 2 van Vakantievissen.

wie we zijn - contact