Op vrijdag, vanaf 18.30 uur tot ongeveer 19.30, ga ik even vissen op de kade om de hoek. Een kleine impressie van de visite die je in een uurtje tijd krijgt.
De eerste, ik noem hem maar even Sjonnie: “Is het nog wat?” Nee, niks. “Helemaal niks?” Nope. “Echt niet?” Nee. “Ook nog niks gezien?” Nope. (ondertussen hoop ik dat hij niet even naar beneden kijkt en ziet wat er daar rond mijn haakaas ongegeneerd ligt te vreten...) “Geen visje?” Nee. “Ik heb ze toen een tijdje geleden, een eind verderop...”
De vervelende man vuurt nog een flink aantal van de minstens even vervelende vragen en anekdotes op me af (terwijl ik hoop dat ik niet ineens beet krijg) voor hij me eindelijk een prettige avond wenst. Als hij langs mijn stinkende net loopt zie ik hem vanuit mijn ooghoek nog even vragend mijn kant op kijken. Ik blijf maar naar het water turen...
Heel veel rust krijg ik niet, want een klein kwartiertje later meld de tweede zich al. De tweede vervelende, en enigszins ongure, man welteverstaan. De tweede vís laat inmiddels al best lang op zich wachten. Op zich jammer. Maar nu, ik noem deze maar even Ali, op visite is, mogen ze wel weer even rustig gaan liggen uitbuiken.
Ali was nogal verbolgen over de bekeuring die hij laatst had gekregen voor het vissen, want hij had zijn vispas niet bij zich. Ik zeg dat dat logisch is, en dáár is Ali het niet helemaal mee eens (ik moet echt eens leren me bek te houden) want zijn vispas was, natuurlijk met de rest van zijn papieren, gejat. Oké, ik vertel hem dat hij dan in bezwaar moet gaan tegen zijn bekeuring, met zijn aangifte papieren enzo, en hij kalmeert gelukkig weer wat en gaat weer weg. Maar niet voordat hij me een hele mooie goedkope telefoon aanbied. Mét €14,- beltegoed nog wel.
Ah, daar hebben we ook Radoslav nog, Radoslav is gelukkig niet zo spraakzaam, maar gaat wel boven op me hengel staan... Toegegeven, heel handig ligt ‘ie er niet bij, maar toch. Je zou hem kúnnen zien liggen…
Ik ga maar lekker naar huis, moet nog eten en wil VI kijken. Morgen weer een dag.
Juri Froger
